Neste maio, o patio transformouse en escenario. Fóra, coa caloriña da primavera das Letras, volveu Serafín Marcos ao centro. Tróuxonos a Xela, e a Carballo Calero
Xela, nena, un premio; Xela moza, a rebeldía; Xela escritora e as “mans para apañar o mundo” e a poesía na que todo cabe – tigres, cabalos, daríos, pescadas, leitugas… E non posuír “máis silencio ca min mesma”.
Carballo, inevitable remoer a perda da oportunidade para repensar o idioma.
etikeles.wordpress.com 