Para rematar a tempada decidimos achegarnos á visión persoal que fai Theodor Kallifatides, o escritor grego afincado en Suecia, do clásico de Homero na súa obra El asedio de Troya, publicado por Galaxia Gutemberg. Unha novela ben acaída para estes tempos terribles de guerra. Unha profesora, durante a II Guerra Mundial na Grecia invadida polos nazis, cóntalles aos seus alumnos, dentro dunha cova que lles serve de refuxio, outra guerra, a de Troia; unha guerra cruenta e sanguinaria entre os aqueos e os troianos, onde os dous pobos sofren os horrores da loita corpo a corpo, unha loita sen sentido que se repite agora no contexto onde viven a docente e os seus alumnos. Na guerra do século XX os invasores, despois dunha longa convivencia co pobo oprimido, acaban por resultarlles familiares e parecen desdibuxarse os odios, xa non se sabe quen é o inimigo; simplemente son homes e mulleres nunha situación extrema, de sufrimento. Na versión da Ilíada que nos ofrece Kallifatides os deuses non interveñen apenas, e son os homes e mulleres os responsables dos feitos. Hai un afondamento na psicoloxía dos heroes que, ao final, amosan o que son, homes, ás veces compasivos e outras irancundos. Unha reflexión sobre a insensatez da guerra e sobre a psicoloxía humana.
Nesta última reunión xuntámonos pouquiñas, porque o final de curso sempre nos pilla apuradas; pero contamos coa presenza de Luisa, que o ano que vén participará neste club de Lerpeir@s. Benvida!!
etikeles.wordpress.com 